Հունիսի 19-ին Հայաստանի ԱԳՆ-ն հանդես եկավ հայտարարությամբ՝ գուժելով սպասվելիք նոր պատերազմը: «Ամեն առիթով տարածաշրջանային սրացումներ կանխատեսելու Ադրբեջանի գործելակերպը մտածելու տեղիք է տալիս և գալիս է հիմնավորելու մի շարք կենտրոնների կողմից արվող վերլուծությունները, թե Ադրբեջանն ամեն ինչ անելու է վիժեցնելու Հայաստանի հետ խաղաղության համաձայնագիր կնքելու գործընթացը...

Ես հաշիվս վաղուց կորցրել եմ, թե քանի երկրում եմ եղել, բայց որևիցե պետությունում չեմ տեսել նիկոլի, աննայի ու իր յուրայինների նման չտես, գեղցիներ։

Օրերս մի նեղ միջոցառում-հավաքույթի ժամանակ (բարեգործություն էի արել. ատենախոսություն էի խմբագրել` անվճար) ներկաներից մեկը, ում վաղուց էի ճանաչում, ճռճռան, հուզաթաթավ բաներ էր ասում հայրենիքի ու հայրենյաց կորստի մասին։

Այս շրջանը ես համարում եմ վերադասավորումների շրջան, հարաբերությունների վերջնական պարզաբանումների շրջան։

Մենք էլ ընտանեկան ալբոմ ունեինք։ Երևի բոլորն էլ ունեին։ Էն տարիներին ընտանեկան ալբոմը հեռախոսի մեջ չէր տեղավորվում։ Դա մեծ, հաստ թերթերով գիրք էր։ Թերթերի վրա կիսաշրջանաձև անցքեր կային, որոնց մեջ մտցնում էիր նկարի ծայրերը, ու նկարը կպնում էր էջին։ Ալբոմի թերթերը միշտ քիչ էին՝ չէին հերիքում։ Ընտանիքներ կային, որ մի քանի ալբոմ ունեին, բայց էլի չէր հերիքում բոլոր նկարների համար, ու շատ նկարներ դուրս էին մնում։ Դրա համար՝ ամենակարևորներն էին փակցնում ալբոմի մեջ։

Այն, ինչ տեղի է ունենում Բայդենի շուրջ, դասական պալատական իշխանափոխության փորձ է Այս իշխանափոխության առանցքային դեմքերից են փոխնախագահ Քամալա Հարիսն ու դեմոկրատական իսթեբլիշմենտը...

Ամենավատ բանը, ինչը կարող էր կատարվել Հայաստանի հետ, արդեն կատարվում է. Հայաստանը դարձել է երկրորդ Լիբանան։

Երեկ հերթական անգամ, առանց որևէ բացատրության, շուրջ 20 ժամով հոսանքազրկվեցինք: Ռուսական «Հայաստանի էլեկտրական ցանցեր»-ի (Հայաստանի Էլեկտրական Ցանցեր ՓԲԸ) 180 հեռախոսահարն անհասանելի էր: Չնայած աշխատանքային օր ու ժամի, «Հայաստանի էլեկտրական ցանցեր» ՓԲԸ-ի Շենգավիթ և Մալաթիա վարչական շրջանների սպասարկման գրասենյակը ժամը 14:00-ից (միգուցե առավոտվանից) փակ էր: Բնակիչների հույսը բացառապես Աստծո «Եղիցի լույսն» էր:

ՈՒրեմն, էն, ինչն էսօր տեղի է ունենում հայաստանյան իրականությունում, համաշխարհային քաղաքականության ու քաղաքագիտության մեջ եզակի ու չլսված դեպք է (համենայն դեպս, ես գոնե չգիտեմ)...

Աշնանը սպասվում են Հայաստանի ապագայի հետ կապված լրջագույն իրադարձություններ, որոնց համար Հայաստանի իշխանությունները ունեն ԱՄՆ-ի, ԵՄ-ի (հավանաբար, վերապահումներ ունի Ֆրանսիան), Թուրքիայի աջակցությունը։ Այդ «իրադարձությունները» հաջողությամբ իրագործելու համար Հայաստանի իշխանությունները կարիք ունեն հայաստանյան հանրության աջակցության կամ, առնվազն, չեզոք լոյալության։